ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΟΙ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΤΟΥΣ ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΄΄

Οι Βρετανοί Συντηρητικοί και η ευρωπαϊκή τους απομόνωση
τ. Γιώργου Ζερβάκη *


Ένα και πλέον μήνα πρίν από την διεξαγωγή των ευρωπαϊκών εκλογών, ο ηγέτης των Βρετανών Συντηρητικών Ντέϊβιντ Κάμερον, ανακοίνωσε ότι οι ευρωβουλευτές του κόμματος του, δεν θα συμμετέχουν πλέον στην πολιτική ομάδα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, του μεγαλύτερου πολιτικού σχηματισμού στην Ε.Ε. και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εδώ και μια 15ετία.
Έπειτα από 4 χρόνια, οι Βρετανοί Συντηρητικοί , υλοποιούν την υπόσχεση τους για δημιουργία νέας πολιτικής ομάδας, αυτής των << Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών >> στο Ημικύκλιο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η οποία θα κινείται προς τα άκρα του ευρωπαϊκού σκεπτικισμού ως προς την υπόθεση της ευρωπαϊκής ενοποίησης.Και σε αυτή την αδιέξοδη στάση τους, θα έχουν την συμμετοχή του ομοφοβικού Πολωνικού κόμματος << Νόμος και Δικαιοσύνη >>, των βουλευτών του Τσέχικου Δημοκρατικού Κόμματος, και πέντε ακόμα κομμάτων με ένα ευρωβουλευτή έκαστο, κάτι που υποδηλώνει τις εύθραυστες ισορροπίες εντός της ομάδας.
Οι Βρετανοί Συντηρητικοί, πραγματοποιούν μια μεγάλη πολιτική στροφή, που εγκαταλείπει την παραδοσιακή θέση 20 και πλέον ετών, που τους ήθελε στο κέντρο της ευρωπαϊκής πολιτικής σκηνής και πλέον δηλώνουν ξεκάθαρα, ότι δεν μπορούν να συμμετέχουν σαν ευρωσκεπτικιστές στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, το οποίο έχει φεντεραλιστικό προσανατολισμό για το αύριο της Ευρώπης.
Στην εποχή της κυριαρχίας της Μάργκαρετ Θάτσερ, η εχθρότητα στην ευρωπαϊκή ενοποίηση ενσωματώθηκε στον τρόπο σκέψης των Βρετανών Συντηρητικών, αλλά η εξαγωγή του ευρωσκεπτικισμού περιοριζόταν στην κατοχύρωση των εξαιρέσεων της Βρετανίας από τις πτυχές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Σήμερα, ο Κάμερον προχωρά πολλά βήματα παραπέρα, δεν απειλεί απλά να αποσύρει την Βρετανία από την Ε.Ε. αλλά φιλοδοξεί να ηγηθεί ενός μετώπου ακραίων ευρωσκεπτικιστών.
Το να οδηγήσει ο Κάμερον την Βρετανία στο περιθώριο των κοινοτικών εξελίξεων είναι η μια πλευρά του νομίσματος της πολιτικής του.Η άλλη πλευρά όμως, το να απειλεί να τινάξει στον αέρα την Συνθήκη της Λισαβόνας όπως υπόσχεται , είναι μια επικίνδυνη προοπτική για την Ευρώπη.


Οι ηγέτες της ενωμένης Ευρώπης, εδώ και μια 10ετία σχεδιάζουν, επανασχεδιάζουν και επαναδιατυπώνουν όρους μιας κοινής συμφωνίας με τελικό στόχο την διαμόρφωση νέου πλαισίου λειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμών.Έγινε η προσπάθεια για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα η άδοξη κατάληξη του οποίου με ευθύνη των εθνικών κυβερνήσεων οδήγησε στην Συνθήκη της Λισαβόνας και σήμερα ο ηγέτης των Βρετανών Συντηρητικών απειλεί να καταστρέψει την φιλόδοξη αυτή προσπάθεια.

Οι Βρετανοί Συντηρητικοί και ο ηγέτης τους κ. Κάμερον, απειλούν να εκτρέψουν από τις ράγες του το τρένο της ευρωπαϊκής ενοποίησης.Και η απόφαση αποχώρησης από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, που εκπροσωπεί το κύριο και ιστορικό ρεύμα της πολιτικής εκπροσώπησης των χριστιανοδημοκρατικών κομμάτων στο ευρωκοινοβούλιο ήταν μια απόφαση προς την κατεύθυνση αυτή.
Στην Βρετανία, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών ήταν κάτι περισσότερο από καταστροφικά,και από αυτά δεν διακυβεύεται απλά τον επόμενο χρόνο μια δημοκρατική εναλλαγή μεταξύ δυο κομμάτων εξουσίας, αλλά οι ίδιες οι σχέσεις του Λονδίνου με τις Βρυξέλλες και κατ’επέκταση η πορεία της Ε.Ε. , μια που ενδεχόμενη ρήξη θα επηρεάσει συνολικά το θεσμικό οικοδόμημα.
Χαρακτηριστικό της αλλαγής πολιτικής των Βρετανών Συντηρητικών ως προς την Ευρώπη, αποτελεί το γεγονός ότι, ο Ντάν Χάναν, ευρωβουλευτής, που υποστηρίζει μεταξύ των άλλων για αποχώρηση της Βρετανίας από την Ε.Ε. και συμμετοχή της μόνο στην Κοινή Αγορά, ακολουθώντας το πρότυπο της Νορβηγίας, εδώ και μια 10ετία πιέζει για την δημιουργία ανεξάρτητου συντηρητικού κόμματος στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η απόφαση των Βρετανών Συντηρητικών για την αποχώρηση τους από την οικογένεια των ευρωπαίων χριστιανοδημοκρατών, είναι ένα αμφιλεγόμενο εγχείρημα, που δεν θα έχει μακροπρόθεσμα οφέλη τόσο για τους ίδιους, όσο και για την Βρετανία.Η νέα πολιτική ομάδα Συντηρητικών και Μετταρυθμιστών θα αποτελεί ένα εύθραυστο κράμα πολιτικών δυνάμεων, με διαφορετικές και πολλές φορές αντικρουόμενες θέσεις , θέσεις που η ίδια βρετανική κοινωνία, με την ιδιαίτερη στάση της απέναντι της Ευρώπης δεν θα της αποδέχεται.
Από μια άλλη οπτική, η μη συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, μειώνει σημαντικά την επιρροή της Βρετανίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, καθώς αναδεικνύεται το παράδοξο, να εκφράζεις αντίθεση στον φεντεραλισμό και στην ομοσπονδιακή μετεξέλιξη της Ε.Ε. , αλλά να μην συμμετέχεις στις πολιτικές δομές που λαμβάνουν αποφάσεις για το μέλλον της Ευρώπης.

Οι αντιδράσεις ποικίλες σε όλη την Ευρώπη, με τον τότε πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Χάνς-Γκέρτ Πέτεριγνκ να δηλώνει ότι ΄΄ ο Κάμερον διέπραξε ένα μεγάλο σφάλμα με την αποχώρηση του από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ΄΄, ενώ σε αποδοκιμαστικό σχόλιο των Financial Times επισημαίνεται ότι ΄΄ ο κ. Κάμερον ενδεχομένως να ισχυριστεί ότι ενεργεί βάσει των όσων επιτάσσει η υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της βρετανίας.Στην πράξη,όμως,θέτει σε κίνδυνο την επιρροή της Βρετανίας σε μέτωπα και αποφάσεις διεθνούς ενδιαφέροντος.Εάν η Βρετανία καταστεί περιφερειακός παίκτης στην Ε.Ε. , τότε το Λονδίνο δεν θα χάσει μόνο στις Βρυξέλλες-αλλά και στην Ουάσιγκτον- καθώς η <<ειδική σχέση>> βασίζεται στο γεγονός ότι η Βρετανία αποτελεί ένα απαραίτητο εξάρτημα στην ήπειρο της ΄΄.

Απο την άλλη πλευρά, απόψεις ευρωσκεπτικιστικές, υπερθεματίζουν της ενέργειας αυτής, όπως το σχόλιο της Daily Telegraph που κάνει λόγο για ΄΄ ευπρόσδεκτη εξέλιξη, από πολλές απόψεις ΄΄.
Η νέα πολιτική agenda των Βρετανών Συντηρητικών, τους μετακινεί από τον ευρωσκεπτικισμό που οικοδόμησαν επι της πρωθυπουργίας Θάτσερ και ο οποίος όμως πάντα περιελάμβανε την Βρετανία στο κέντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων, σε ένα ιδιότυπο ακραίο, ευρω-εξτρεμισμό , που με την αποχώρηση τους από την συνεκτική παράταξη των παραδοσιακών κεντροδεξιών κομμάτων της ευρωπαϊκής οικογένειας, απομονώνει όχι μόνο τους ίδιους αλλά και ολόκληρη την Βρετανία.


* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι ιδρυτής και πρώην Πρόεδρος των ΝΕΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης , εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης.Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ.
Δημοσιεύθηκε στις 24.9.2009

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΘΕΣΜΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ ΄΄

Θεσμική Συζήτηση για την Ευρωπαϊκή Ενοποίηση
τ. Γιώργου Ζερβάκη *


Η Ευρώπη σήμερα, εμφανίζει ένα καθαρό έλλειμμα πολιτικής διακυβέρνησης, απαραίτητο στοιχείο της διαδικασίας πολιτικής ενοποίησης.Και αυτό το έλλειμμα, γίνεται πιο ευδιάκριτο, από την στιγμή που λείπει η νομιμοποίηση της προοπτικής αυτής, με τους Πολίτες να έχουν αποσπαστεί , προς το παρόν, από την προηγούμενη 20ετή περίοδο θετικής αποδοχής του οράματος της ενωμένης πολιτικά Ευρώπης.
Η υπόθεση της ευρωπαϊκής ενοποίησης επι μισό και πλέον αιώνα, προχώρησε με θετικό πρόσημο , μέσα από πολιτικούς οραματισμούς, συμβιβασμούς, ενίοτε και κρίσεις, που όμως δημιούργησαν το ιστορικό επίτευγμα της ένωσης των κρατών της Ευρώπης, με αναμφισβήτητα θετικές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές προεκτάσεις.
Η παγκοσμιοποίηση, μετά και τις εξελίξεις της οικονομικής κρίσης, δημιουργεί νέα δεδομένα και στην ευρωπαϊκή ενοποίηση , που πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της, στα οράματα των Ιδρυτών-Πατέρων της.Και η νέα αυτή πορεία απαιτεί από την Ευρώπη να κινηθεί με πολιτική και κοινωνική εξωστρέφεια, να μην εμφανίζεται ως κατακερματισμένη πολιτικά τόσο στο εσωτερικό της, όσο και στις διεθνείς εξελίξεις, να δημιουργήσει πολιτικές δομές , που απαιτούν πολιτικές αποφάσεις, για να συμεριφέρεται ως ένα ενιαίο πολιτικό σύνολο.
Για να οδηγηθούμε σε αυτό το νέο μοντέλο, απαιτούνται να αλλάξουν πολλά.Να αλλάξει η υπάρχουσα δομή των πολλών εθνικών κέντρων, να αποκτήσουν βαρύτητα οι υπερεθνικοί θεσμοί, οι πολιτικές, να απαιτήσουμε περισσότερη δημοκρατία, με την συναίνεση φυσικά των Πολιτών.Που είναι ο μόνος παράγοντας που μπορεί να νομιμοποιήσει τέτοιες αλλαγές.
Απαιτείται να δούμε και να προσεγγίσουμε τα ζητήματα δημοκρατικής λειτουργίας σε ένα υπερεθνικό επίπεδο, να αναπτύξουμε μια ενιαία δημόσια σφαίρα διαλόγου, συζήτησης και πολιτικής πρακτικής, με έμφαση στην υπερεθνικότητα και στην περιφερειακότητα.Μια ενιαία δημόσια σφαίρα διαλόγου, που θα διαμορφώσει ουσιαστικά υπερεθνικούς πολιτικούς σχηματισμούς, που μέσα από τις ευρωπαϊκές εκλογές και με άλλες θεσμικές τομές, θα ενισχύσουν το δημόσιο ενδιαφέρον για τα ευρωπαϊκά ζητήματα, θα ενισχύσουν την αντιπροσωπευτικότητα μέσα από την άμεση εκλογή των πολιτικών προσώπων στις ηγετικές θέσεις της Ε.Ε., αλλά και μέσα από την πολιτικοποίηση, που απαιτεί διαφορετικές και διακριτές προτάσεις από τις μεγάλες ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Θεσμικές τομές που θα ανοίξουν μια ευρεία συζήτηση και θα οδηγήσουν σε πρακτικά αποτελέσματα, ως προς τον τρόπο που επιλέγονται σήμερα και θα εκλέγονται αύριο ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής,ο πρόεδρος της Ένωσης και ο μόνιμος Υπουργός Εξωτερικών, μακρυά από τις εθνικές και ευρύτερες πολιτικές συμφωνίες, μέσα από συμβιβασμούς.Πρακτικές δηλαδή που δεν συνάδουν με την ευρωπαϊκή ιδέα, που δεν κάνουν τους Πολίτες συμμέτοχους.

Οφείλουν να τεθούν συγκεκριμένα πολιτικές θέσεις για το αν θέλουμε μια Ευρώπη χαλαρή, που έχει θέσει σε δεύτερη μοίρα το όραμα των Ιδρυτών-Πατέρων της ή θέλουμε μια Ευρώπη στην οποία η Κοινωνία των Πολιτών θα έχει ουσιαστικό ρόλο, σε μια Ευρώπη που θέλουμε να αποκτήσει πιο δημοκρατικές δομές, που θεσμικές ρυθμίσεις όπως η εκλογή ενός αριθμού των ευρωβουλευτών από μια ενιαία υπερεθνική λίστα υποψηφίων, θα σημάνει αναζωογόνηση του πολιτικού διαλόγου για την Ευρώπη, αύξηση του ενδιαφέροντος των Ευρωπαίων Πολιτών, και μετατόπιση αυτού ενδιαφέροντος σε καθαρά ευρωπαϊκά ζητήματα.Μια τέτοια θεσμική τομή, σε ευρωκοινοβουλευτικό επίπεδο, σε συνδυασμό με την ενδυνάμωση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων , θα αποτελέσει ουσιαστική τομή, που θα τονώσει την χαμηλή έως ανύπαρκτη σήμερα ανησυχία των Πολιτών, στο ερώτημα << που πάει η Ευρώπη ;>> και θα δώσει μια άλλη νότα σε ένα πολιτικό σύστημα που επιβάλλεται από τα πάνω αντί να οικοδομείται από την Κοινωνία και την συμμετοχή της.

Η αποτελεσματικότερη κοινοτική παρουσία, η ανάθεση περισσότερων και αποφασιστικότερων εξουσιών στο Ευρωκοινοβούλιο και η οργάνωση ευρωπαϊκών πολιτικών σχηματισμών είναι βήμα εκδημοκρατισμού αλλά όμως υπάρχουν γενικότερα ζητήματα όπως η προώθηση του πολιτικού εγχειρήματος.Όμως η πολιτικοποίηση της συζήτησης για την ενοποιητική διαδικασία περνάει μέσα από τον οδικό χάρτη ενός πολιτικού θεσμικού και λειτουργικού σχεδίου που θα αποτυπώνεται με την επαναφορά μέσα από πιο ώριμες συνθήκες του Ευρωπαϊκού Συντάγματος.
Εάν, προωθηθούν τέτοιας κλίμακας θεσμικές αλλαγές , θα ανοίξει και θα ενισχυθεί μιας ευρείας κλίμακας πολιτική συζήτηση για την Ευρώπη, και εκ των πραγμάτων θα αναγκασθούν τα εθνικά πολιτικά κόμματα να εγκαταλείψουν τις γενικόλογες αναφορές για την Ευρώπη και επιτέλους να εκφράσουν στρατηγικές πάνω στις μείζονες προκλήσεις της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι ιδρυτής και πρώην Πρόεδρος των ΝΕΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης , εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης.Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ.Δημοσιεύθηκε στις 23.9.2009

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ, ΝΕΑ ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΄΄

Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο , Νέα Περίοδος Για Την Ευρώπη
τ. Γιώργου Ζερβάκη *


Ενώ πέρασαν και αυτές οι ευρωπαϊκές εκλογές , για άλλη μια φορά είδαμε να μετατρέπεται αυτή η μεγάλη δημόσια διαβούλευση για το ευρωπαϊκό μέλλον, σε μια στενή εθνική αντιπαράθεση που δεν βοήθησε στο να ενδιαφερθεί ο Πολίτης για τα κοινοτικά πράγματα.
Από τις 4-7 Ιουνίου 2009, οι Πολίτες των 27 κρατών-μελών της Ε.Ε. κλήθηκαν να επιλέξουν πολιτικές ομάδες, να επιλέξουν πολιτικές που η θεσμική διακυβέρνηση της Ευρώπης πρέπει να υλοποιήσει στη νέα κοινοβουλευτική περίοδο, να εκλέξουν τους εκπροσώπους τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Tριάντα χρόνια πρίν, όταν ο Γάλλος Πρόεδρος Βαλερύ Ζισκάρ Ντ’ Εσταίν πρότεινε την άμεση εκλογή της ευρωπαϊκής βουλής, θεωρήθηκε και όχι άδικα, σαν ένα καθοριστικής σημασίας βήμα προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, για μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία.Ευρωπαϊκή βουλή, που για να μην ξεχνιόμαστε, αποτελούσε αίτημα των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών δεκαετίες πρίν υιοθετηθεί.
Από τότε, πολλά έχουν αλλάξει, μέσα στα πλαίσια που όρισαν οι ενδοευρωπαϊκοί συσχετισμοί, οι Διακυβερνητικές Διασκέψεις του Άμστερνταμ του 1997, της Νίκαιας του 2000 , και οι προτάσεις για ευρωπαϊκή ομοσπονδία του Κάρλ Λάμερς το 1994 και του Γιόσκα Φίσερ το 2000, ακόμα και η φιλόδοξη Συνταγματική Συνθήκη.Όλα αυτά τα σχέδια όμως , δεν οδήγησαν στο απαιτούμενο θεσμικό άλμα, καθώς η ομοσπονδιακή μετεξέλιξη και η δημοκρατική νομιμοποίηση έρχονταν σε αντιπαράθεση με την επικρατούσα διακυβερνητική συνεργασία.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο λαμβάνει αποφάσεις για μια σειρά ζητημάτων πολύ κοντινών στην καθημερινή μας ζωή.Και όσο και αν οι ευρωσκεπτικιστές της άκρας δεξιάς και οι φοβικοί της ριζοσπαστικής Αριστεράς, χρεώνουν το κατηγορητήριο στην Ευρωπαϊκή Ένωση ότι δεν είναι όσο πρέπει « κοινωνική », ας τους θυμίσουμε ότι το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ήταν αυτό που σταμάτησε την αναθεώρηση της οδηγίας για τον χρόνο εργασίας.
Με δεδομένο την νέα Συνθήκη της Λισαβόνας και τις μεγαλύτερες εξουσίες του Ευρωκοινοβουλίου μέσω μιας θεσμικής ισορροπίας που οδηγεί στην από κοινού νομοθεσία με το Συμβούλιο των Υπουργών, απαιτείται να ανοίξει ένας νέος κύκλος συζητήσεων για την αναγκαία θεσμική μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης , με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ισχυρό.Ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο , το οποίο έχει το ιστορικό και ηθικό βάρος να αναζωογονήσει την ευρωπαϊκή οικοδόμηση, να της προσδώσει ένα ευρύτερο , ξεκάθαρο , πολιτικό περιεχόμενο.

Από σήμερα, όπως είχε πεί ο Ζακ Ντελόρ, πρέπει να σημάνει η ώρα της Ευρώπης.Κάτι που απαιτεί πολιτική βούληση , για να αφήσουμε κατά μέρος την επιβολή της διακυβερνητικής διακρατικής αντίληψης που οδηγεί σε βραχυκύκλωμα την διαδικασία ενοποίησης,να επαναφέρουμε την πολιτική Ευρώπη στο προσκήνιο, την υπερεθνικότητα.
Το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, οφείλει να επαναφέρει στην πολιτική agenda την πολιτική Ευρώπη, να επαναφέρει τις συνταγματικές ρυθμίσεις που θα επιφέρουν όμως ουσιαστική μεταρρύθμιση στον τρόπο που θα γίνουν, που δεν θα απαξιώνουν την όποια μελλοντική δυνατότητα δημοκρατικού ελέγχου και νομιμοποίησης των ευρωπαϊκών θεσμών στο πλαίσιο μιας ενισχυμένης συνοχής που θα ενισχύει την ομοσπονδιακή μετεξέλιξη και δεν θα την αλλοιώνει με ενέσεις διακρατικού – διακυβερνητικού χαρακτήρα.
Η νέα κοινοβουλευτική περίοδος απαιτεί πολιτικοποίηση της συζήτησης, που θα έχει σαν τελική κατάληξη στο τέλος της νέας 5ετούς κοινοβουλευτικής περιόδου την περαιτέρω θεσμική ολοκλήρωση.Και αυτή η προσπάθεια - απαιτεί θεσμικές τομές - που δεν θα αρκείται στο οριακά επαρκές των εθνικών κυβερνήσεων , που θα οδηγεί σε ισχυροποίηση των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων με την συμμετοχή της Κοινωνίας των Πολιτών.Μια πολιτική συζήτηση που θα διαμορφώνει την ενισχυμένη συνοχή σε συνδυασμό με την λαϊκή νομιμοποίηση και θα διασφαλίζει την επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.


* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι ιδρυτής και πρώην Πρόεδρος των ΝΕΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης , εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης.Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ.
Δημοσιεύθηκε στις 20.9.2009

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΄΄

Ευρωπαϊκές Εκλογές και Ελληνικό Πολιτικό Σύστημα
τ. Γιώργου Ζερβάκη *


Φέτος, η χώρα μας συμπλήρωσε 30 χρόνια παρουσίας στους κοινοτικούς θεσμούς, επιτυγχάνοντας την ισχυροποίηση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, την εθελούσια και δημοκρατική συμμετοχή μας σε μια μεγάλη κοινότητα ειρήνης και ευημερίας.Στα χρόνια αυτά είδαμε την χώρα μας – χάριν των κοινοτικών πόρων – να αναπτύσσεται, όμως και να χάνει αναπτυξιακές ευκαιρίες ,ειδικά στον αγροτικό τομέα όπου τα κρίσιμα χρόνια χαϊδεύαμε αυτιά, αντί να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.Χρόνια, που έφεραν τους Δήμους και τις Περιφέρειες της χώρας, κοντά στις κοινοτικές εξελίξεις, αξιοποιώντας την συμμετοχή τους και αλλάζοντας την εικόνα τους μέσα από σειρά έργων τοπικής και περιφερειακής κλίμακας.
Το πολιτικό σύστημα, η ελληνική κοινωνία, οφείλουν να αποτιμήσουν τα 30 χρόνια ένταξης στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, να εμφανίσουν μια πιο συνεκτική ευρωπαϊκή πολιτική πάνω στα μείζονα ευρωπαϊκά θέματα, να ενισχύσουν την συμμετοχή μας στον πυρήνα της ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής, να σταματήσουν την ομφαλοσκόπηση , να αξιοποιήσουν αυτά που κερδίσαμε από την συμμετοχή μας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, να προσδιορίσουν αυτά που προσδοκούμε για την Ευρώπη.
Σε μια περίοδο που η παγκόσμια οικονομική κρίση αλλάζει τις προτεραιότητες , αλλάζει τον κόσμο, εμείς, σαν χώρα, σαν κοινωνία, έχουμε την υποχρέωση να συνεχίσουμε να κινούμαστε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, πιο συνεκτικά, στον σκληρό ευρωπαϊκό πυρήνα, να αναπτύξουμε σκέψεις και προτάσεις για τη νέα θεσμική αρχιτεκτονική και την δημοκρατική διακυβέρνηση της Ευρώπης.

Υπο άλλες συνθήκες , στις πρόσφατες ευρωπαϊκές εκλογές, οι Πολίτες θα έπρεπε να έχουν ακούσει για τα μεγάλα επιτεύγματα της Ευρώπης, για τις πολιτικές συνοχής που οδήγησαν τις Περιφέρειες της Ευρώπης στο επίκεντρο του κοινοτικού ενδιαφέροντος, για την προγραμματική περίοδο έως αλλά και μετά το 2013, για την πολιτική της Ευρώπης να βρεθεί στην πρωτοπορία για την παγκόσμια συννενόηση για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, για την Κοινή Αγροτική Πολιτική μετά το 2013.



Ακούστηκαν κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, πολιτικές κραυγές περί ανυπακοής στην Ευρωπαϊκή Ένωση , περί διάλυση της και απεμπλοκής της χώρας μας από αυτήν, όμως , στο κρίσιμο ερώτημα της έρευνας της ΚΑΠΑ Research για το ΒΗΜΑ , << Αντίθεση στην Ε.Ε. και στο Σύμφωνο Σταθερότητας >>, θέμα που έγινε σημαία από τα κόμματα της Αριστεράς, μόνο το 1,6 % έχει τέτοια θέση, ή μάλλον αντι – θέση.

Στην Ελλάδα, η μεγάλη αυτή υπόθεση των ευρωεκλογών, με ευθύνη πολιτικών , ΜΜΕ αλλά και εμάς των Πολιτών, που δεν έχουμε τα χαρακτηριστικά της Κοινωνίας των Πολιτών, μετατράπηκε σε αδιέξοδη εθνική αντιπαράθεση, όχι όμως και σε δημοψήφισμα , ενώ σοβαρή , αξιόπιστη συζήτηση για την Ευρώπη δεν έγινε.

Δεν είδαμε όμως να αναπτύσσεται, είτε σε επίπεδο πολιτικών σχηματισμών, είτε σε επίπεδο των υποψήφιων ευρωβουλευτών , με ελάχιστες εξαιρέσεις από πολιτικά πρόσωπα, μια προσέγγιση στο πως θέλουν την Ευρώπη.
Φυσικά , δεν θα το περίμενα από το ΚΚΕ που δεν θέλει καθόλου Ευρώπη και ζητά ανατροπές στα όσα έχουν οικοδομηθεί από δημοκρατικές κυβερνήσεις , σοσιαλιστικές και χριστιανοδημοκρατικές , εδώ και 50 χρόνια στην ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Φυσικά , δεν θα το περίμενα από τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ακυρώνει την μακρά ,σταθερή πολιτική θέση της ανανεωτικής αριστεράς στην Ελλάδα υπέρ της πολιτικής και κοινωνικής Ευρώπης , κάνοντας σημαία του τις θέσεις μειοψηφικών συνιστωσών του για διάλυση της Ε.Ε. , για απεμπλοκή της χώρας μας από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
Φυσικά , δεν θα το περίμενα από το ΛΑΟΣ με τις φοβικές θέσεις του για την υπερεθνική Ευρώπη.
Θα το περίμενα όμως από τις πολιτικές εκφράσεις στην Ελλάδα, των δυο μεγαλύτερων πολιτικών οικογενειών στην Ευρώπη, την ομάδα των χριστιανοδημοκρατών και φιλελεύθερων και από την σοσιαλιστική ομάδα, που άφησαν, ή επέτρεψαν, ή επεδίωξαν [ ανάλογα με τις επιδιώξεις και τις προσδοκίες τους ] στο να μετατραπεί η δημόσια συζήτηση για την Ευρώπη λιγότερο ή περισσότερο, σε εσωτερική αντιπαράθεση , αλλοιώνοντας έτσι το νόημα των ευρωπαϊκών εκλογών, απομακρύνοντας τους Πολίτες από μια συζήτηση που θα έχει συνέχεια και μετά την 7η Ιουνίου.

Τελικά, στην Ελλάδα, στις 7 Ιουνίου για ποιο λόγο ψηφίσαμε; Για την Ευρώπη ή για την καταμέτρηση της δύναμης των κομμάτων, ειδικά όταν υπήρχε η τάση να δοθεί δημοψηφισματικός χαρακτήρας που δεν απέδωσε;
Και η αναμονή απάντησης στα ερωτήματα αυτά, συνεχίζει να υπάρχει………………………..

* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι ιδρυτής και πρώην Πρόεδρος των ΝΕΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης , εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης.Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ.
Δημοσιεύθηκε στις 15.9.2009