Chania Blogs

View My Stats

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

ΑΡΘΡΟ ΄΄Ο ΑΠΡΙΛΗΣ ΤΟΥ '67, Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ΄΄

Ο ΑΠΡΙΛΙΟΣ ΤΟΥ ’67 , Η ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
ΚΑΘΑΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ , ΚΑΘΑΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ
Πριν απο 43 χρόνια, η Ελλάδα τραυματιζόταν από την επιβολή της 7χρονης δικτατορίας.Περίοδος , που επέφερε το έγκλημα της Κυπριακής τραγωδίας, μέσα από τις στάχτες της όμως , ξεκίνησε η Μεταπολίτευση, η πιο ισχυρή, σταθερή, δημοκρατική περίοδος ομαλότητας και ανάπτυξης που γνώρισε η χώρα.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η ένταξη της χώρας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, μας έβαλε σε ένα πλέγμα ένωσης διαφορετικών κρατών, που μοιράζονταν κοινές αξίες,οράματα και προοπτικές για ένα κοινό μέλλον.Όμως , παρά το ότι η κορυφαία αυτή οραματική πολιτική πράξη και επιλογή, ΕΥΤΥΧΩΣ , καθορίζει και θα συνεχίσει να καθορίζει την πορεία μας σαν έθνος ,σαν κοινωνία, κάναμε ότι μπορούσαμε για να υπονομεύσουμε το μεγάλο αυτό κεκτημένο.


του Γιώργου Ζερβάκη*

Xωρίς αμφιβολία η διαδικασία αυτή με την εμπλοκή του Διεθνούς Nομισματικού Tαμείου σηματοδοτεί μια νέα, δύσκολη φάση σε ό,τι αφορά το δράμα της ελληνικής οικονομίας. Πέραν των δικών μας αδυναμιών, καθυστερήσεων και παραλείψεων, όλη αυτή η περίοδος αποκάλυψε με τον πλέον εκκωφαντικό τρόπο την αδυναμία της Ευρώπης.Μια αδυναμία που κατέδειξε ότι η διακυβερνητικότητα, που αποτελεί έναν εθνοκεντρικό παραμορφωτισμό ,έναν ιδιότυπο εθνικισμό, πέραν των περιοδικών και σημαντικών ενέσεων υπερεθνικότητας, οριοθετεί μια Ένωση που στερείται την αναγκαία οικονομική διακυβέρνηση, όταν στο φιλόδοξο σχέδιο της ΟΝΕ, υπάρχει μόνο το Ν [ Νομισματική ] ενώ λείπουν το Ο [ Οικονομική ] και το Ε [ Ένωση ].
Και όχι μόνο αυτό, κάπου παραμένει ξεχασμένο το όραμα της πολιτικής ένωσης.
Σαράντα τρία χρόνια μετά την κατάλυση των δημοκρατικών και κοινωνικών ελευθεριών του ελληνικού λαού, η προσφυγή σε ένα μηχανισμό που δεν οριοθετεί τον οικονομικό ευρωπαϊσμό, με την εμπλοκή του ΔΝΤ στην καρδιά ενός αποκλειστικά ευρωπαϊκού ζητήματος, δυστυχώς την μόνη εφικτή λύση όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, συνιστά βαθύτατη οπισθοδρόμηση για την χώρα μας, για την κοινωνία μας, για την Ευρώπη που θέλουμε.
Εξέλιξη, που δεν έχει την ίδια ιδιαιτερότητα για την χώρα μας σε σχέση με χώρες του πρώην σοσιαλιστικού κόσμου.Οι χώρες αυτές, βγαίνοντας από τον κάθε είδους απομονωτισμό , έψαχναν την λεωφόρο της ανάπτυξης , όταν εμείς βαδίζαμε σε αυτήν από την 10ετία του ’50.
Έχοντας επιτύχει την ομαλή μετάβαση μας στην πιο σύγχρονη και σταθερή δημοκρατική περίοδο, την ένταξη μας στην ΕΟΚ και στον σκληρό πυρήνα της ΟΝΕ, η ιστορική μας διαδρομή σημαδεύεται σήμερα, από δικά μας λάθη και παραλείψεις από μια αρνητική διόρθωση.
Εδώ που φθάσαμε, με τις αβεβαιότητες και τις υστερήσεις μας να κινούνται εις βάρος μας, η πολιτική διαπραγμάτευση της χώρας προϋποθέτει μια άλλου είδους πολιτική διαχείριση από το πολιτικό σύστημα, όχι μόνο από την κυβέρνηση, βασικά και κύρια λόγω της συμμετοχής μας στην ΟΝΕ.
Και σε αυτή την πολιτική διαδικασία για μια πολύ δύσκολη κατάσταση, απαιτούνται ΚΑΘΑΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ, ΚΑΘΑΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ για τις διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις , την αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας και όχι συνταγές που δεν θα λύσουν το πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας [ κατάργηση συλλογικών διαπραγματεύσεων, μείωση μισθών και ημερομισθίων, περιδίνηση σε ένα ατέρμονο κύκλο αποπληθωρισμού, καταστροφής ή μείωσης εισοδημάτων ].
Σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, η προσφυγή στο Κοινοβούλιο, που τέτοιες μέρες πρίν από 43 χρόνια καταλυόταν, στις Κοινοβουλευτικές Ομάδες όλων των Κομμάτων και ειδικά εκείνων που έχουν και οφείλουν τώρα, περισσότερο από ποτέ, να αναπτύξουν ένα minimum συναίνεσης πάνω στην ευρωπαϊκή πορεία και προοπτική της χώρας, θα χαράξει ένα ισχυρό , σταθερό σημείο αναφοράς.Ένα σημείο αναφοράς, απαραίτητο και χρήσιμο τόσο εντός όσο και εκτός της χώρας.

* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ.
Δημοσιεύθηκε στην ΜΕΣΟΓΕΙΟ, 22.4.2010

Δεν υπάρχουν σχόλια: