ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ, ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ & ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΄΄

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ, ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
τ. Γιώργου Ζερβάκη *

Οι εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο αποκαλύπτουν ένα διπλό έλλειμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης : δημοκρατικό και κυβερνητικό έλλειμμα. Η ψήφος των Πολιτών εκφράσθηκε σαν ψήφος εθνικών εκλογών και αυτό διότι επέλεξαν όχι μόνο για το πολιτικό τους κόμμα, αλλά επίσης λαμβάνοντας υπ’όψιν ποιός βρίσκεται στην διακυβέρνηση της χώρας.Αυτό είναι το πολιτικό σχόλιο που κάνουμε σαν Ευρωπαίοι Φεντεραλιστές και ανταποκρίνεται στα όσα βιώσαμε κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου.Σε ευρωπαϊκό επίπεδο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει πολλές εξουσίες, αλλά η διαδικασία λήψης αποφάσεων είναι περίπλοκη.Στο ερώτημα << ποιός είναι υπεύθυνος για τις ευρωπαϊκές πολιτικές; >>, κανείς πολίτης δεν είναι σε θέση να απαντήσει.Σαν συνέπεια μιας ασαφούς δημοκρατικής πορείας, η Ευρωπαϊκή Ένωση, θεωρείται , και όχι άδικα πολλές φορές, ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός.Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η μόνη εκτελεστική εξουσία που είναι υπόλογη έναντι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, δεν έχει πράξει οτιδήποτε για να μπορέσει να καλύψει αυτό το δημοκρατικό χάσμα, αξιοποιώντας τις υπάρχουσες εξουσίες της. Για παράδειγμα, αντί να προτείνει ένα τολμηρό σχέδιο απέναντι στην οικονομική κρίση – ξαναζωντανεύοντας την πρόταση Delor’s για την έκδοση ομολόγων της Ένωσης με σκοπό να χρηματοδοτήσουν ένα αποτελεσματικό σχέδιο ανάκαμψης – η Επιτροπή Barroso έδωσε την συγκατάθεση της στο να μετατραπεί σε μια υπάκουη γραμματεία του Συμβουλίου. Κατά συνέπεια, μόνο ασυντόνιστες εθνικές κυβερνήσεις έδρασαν με ανεπάρκεια εναντίον της οικονομικής κρίσης.Η Ευρωπαϊκή Ένωση θα γίνει μια πολιτική κοινότητα ότσν ο πολιτικός διάλογος μεταξύ της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας διαμορφωθεί εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.Καμία νέα συνθήκη δεν είναι αναγκαία για να ξεκινήσει μια δημοκρατική αντιπαράθεση ουσίας για την πολιτικοποίηση της συζήτησης για την Ευρώπη.

Τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα έχουν την δύναμη να υπερβούν το όποιο δημοκρατικό και κυβερνητικό έλλειμμα.Είχαν την ευκαιρία να προτείνουν μια πολιτική υποψηφιότητα για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πρίν από τις ευρωεκλογές.Σε μια τέτοια περίπτωση, οι Πολίτες θα είχαν την δυνατότητα να συμμετέχουν σε μια πραγματική πολιτική ευρωπαϊκή αντιπαράθεση - με πολλούς ηγέτες να υποστηρίζουν ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης της Ευρώπης – με μεγάλη ευρύτητα σε όλη την Ευρώπη. Μόνο το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, πρότεινε την υποψηφιότητα Barroso.Τα άλλα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, και κύρια οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές, δεν αποδέχθηκαν την πολιτική πρόκληση.Οι ευρωπαϊκές εκλογές, έγιναν έτσι ένα άθροισμα εθνικών αντιπαραθέσεων, διάφορα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα κατόρθωσαν και εξέλεξαν βουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και η συμμετοχή των Πολιτών στις εκλογές αυτές, κυμάνθηκε σε ακόμα πιο χαμηλά επίπεδα. Οι ευρωπαϊκές εκλογές του 2009 αποτέλεσαν μια ανεκμετάλλευτη ευκαιρία. Όμως, δεν είναι αληθές το επιχείρημα ΄΄ κάποιων΄΄ ότι οι Ευρωπαίοι Πολίτες στέκονται αρνητικά απέναντι στην Ευρώπη.Οι έρευνες της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης κατέδειξαν ότι μια μεγάλη πλειοψηφία Ευρωπαίων Πολιτών είναι υπέρ μιας Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας.Το πεπρωμένο , η μοίρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι η ΄΄ Ευρώπη των Πατρίδων ΄΄ .Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι του Cohn-Bendit έδειξαν ικανότητα στο να επιτύχουν ένα θετικό εκλογικό αποτέλεσμα, γιατί πρότειναν ένα καθαρό , θαρραλέο σχέδιο για την οικοδόμηση μιας Ομοσπονδιακής Ευρώπης.Το μήνυμα των ευρωπαϊκών εκλογών του 2009, είναι καθαρό και διακριτό : η Ευρώπη χρειάζεται μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση και οι Ευρωπαίοι Πολίτες είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν εκείνα τα πολιτικά κόμματα που θα είναι πρόθυμα να ταχθούν υπέρ μιας δημοκρατικής εξουσίας, υπόλογης στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.Στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο , τα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα έχουν την δύναμη, εφόσον θελήσουν να την αξιοποιήσουν , να αντιμετωπίσουν και να ξεπεράσουν το διπλό έλλειμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι ιδρυτής και πρώην Πρόεδρος των ΝΕΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης , εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης.Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΤΟΛΜΗ.
Δημοσιεύθηκε, το Σάββατο 13.6.2009.

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΄΄

Πολιτικοποίηση της συζήτησης
για την υποψηφιότητα του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
τ. Γιώργου Ζερβάκη *

Οι ευρωπαϊκές εκλογές πλησιάζουν και οι ΄΄ εκλογικές συζητήσεις ΄΄ εντείνονται , όμως ακόμα οι Πολίτες έχουν την αίσθηση ότι η ψήφος τους στην ευρωπαϊκή κάλπη δεν έχει την αξία που οριοθετεί η μεγάλη αυτή δημοκρατική διαδικασία.
Ο απερχόμενος Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Barroso, είναι κοντά σε μια ανανέωση της θητείας του στην θέση αυτή.Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα είχε την δυνατότητα αναμονής μέχρι το πρόσφατο συνέδριο του που έγινε τον Απρίλιο στην Βαρσοβία και επίσημα να διακηρύξει την υποψηφιότητα του καθώς δεν υπήρχε λόγος να το πράξει νωρίτερα.Ή αν το αναλύσει κανείς διαφορετικά, ανέμενε εάν θα υπήρχε μια εναλλακτική υποψηφιότητα από τις άλλες πολιτικές ομάδες.
Ο Πρόεδρος της ομάδας των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών , κ. Martin Schulz, πρόσφατα δήλωσε ότι ακόμα και εάν οι Σοσιαλιστές κερδίσουν τις εκλογές, δεν θα υπάρχει υποψήφιος από την Σοσιαλιστική Ομάδα για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.Το κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών αρνήθηκε να παρουσιάσει μια πολιτική υποψηφιότητα του για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Στην Σύνοδο του τον Δεκέμβριο του 2008 στην Μαδρίτη , το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα υιοθέτησε το μανιφέστο του για τις ευρωεκλογές.Δημιουργεί όμως πολιτική αίσθηση , ότι το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα , η 2η μεγαλύτερη ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, δεν έχει να προτείνει ένα πολιτικό πρόσωπο , το οποίο σε περίπτωση σε περίπτωση εκλογής του, θα έχει την ευθύνη εφαρμογής ενός προγράμματος για την διακυβέρνηση της Ευρώπης.
Εύλογα αναρωτιέται κανείς , γιατί Σοσιαλιστές ηγέτες, όπως οι πρωθυπουργοί της Αγγλίας Brown, της Πορτογαλίας Socrates και της Ισπανίας Zapatero υποστήριξαν μια δεύτερη θητεία του προερχόμενου από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα Barroso?
Γιατί το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα έχασε την ευκαιρία να αμφισβητήσει τον κ. Barroso σε μια μεγάλη ευρωπαϊκή εκλογική διαδικασία, παρουσιάζοντας έναν Σοσιαλιστή υποψήφιο για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής;
Οι Σοσιαλιστές πρέπει να απαντήσουν σε όλα αυτά τα κρίσιμα ερωτήματα , γιατί το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα έχει εκείνες τις πολιτικές προσωπικότητες και θα μπορούσε να διαδραματίσει έναν σημαντικό ρόλο στην πολιτικοποίηση αυτής της συζήτησης , από τα πράγματα όμως δεν το έπραξε. Όσο αυτό δεν γίνεται , οι « δηλώσεις » που ακούγονται και στην Ελλάδα για την Επιτροπή Barroso, δεν αναδεικνύουν το πολιτικό διακύβευμα των ευρωπαϊκών εκλογών, απομακρύνουν τους Πολίτες και δεν ενίσχυουν το ευρωπαϊκό όραμα.

* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι ιδρυτής και πρώην Πρόεδρος των ΝΕΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης , εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης.Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΤΟΛΜΗ , συνεισφορά στην ανάπτυξη δημόσιου διαλόγου για τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου.
Δημοσιεύθηκε το Σάββατο 6.6.2009

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΄΄

Πολιτική Συζήτηση για τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής
Του Γιώργου Ζερβάκη *

Το 2007, η Ένωση Ευρωπαίων Φεντεραλιστών αποφάσισε να προωθήσει μια καμπάνια για να δώσει στους Πολίτες την δυνατότητα να επιλέξουν τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.Μια πολιτικοποίηση της εκλογικής διαδικασίας ήταν αναγκαία στοχεύοντας στο να αποφύγουμε την χαμηλή συμμετοχή των Πολιτών στις επερχόμενες ευρωεκλογές. Στην απόφαση της Πράγας αναφέρετε « ότι ο μόνος δρόμος για να οικοδομήσουμε μια υπερεθνική δημοκρατία πρέπει να επιτρέπει στους Ευρωπαίους Πολίτες όχι μόνο να εκλέγουν τους εκπροσώπους τους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά να επιλέγουν τον Πρόεδρο της Επιτροπής ». Στην ουσία, η απόφαση της Πράγας είχε τον τίτλο « Ένα Κυβερνητικό Πρόγραμμα Για Την Ευρώπη ».
Ενώ βρισκόμαστε λίγα εικοσιετράωρα πρίν ανοίξουν οι ευρωκάλπες , ήμαστε σε θέση να αποτιμήσουμε τα αποτελέσματα της εκστρατείας μας « Ποιος είναι ο υποψήφιος σας για την Προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; ».Η προσπάθεια μας να δημιουργήσουμε ένα « δημόσιο ευρωπαϊκό χώρο » μέσω της άμεσης και δημόσιας αντιπαράθεσης μεταξύ 2 ή περισσότερων υποψηφίων από διαφορετικές πολιτικές ομάδες για την Προεδρία της Επιτροπής δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Επι του παρόντος, ο νυν Πρόεδρος της Commission κ. Barroso είναι ο μόνος υποψήφιος.Συνεπώς, δεν υπάρχει καμία δημόσια συζήτηση επι του μελλοντικού προγράμματος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και οι ευρωεκλογές μετατρέπονται σε ένα άθροισμα 27 εθνικών εκλογών, με ελάχιστα ενδιαφέροντα debates μεταξύ των πολιτικών ηγετών, τα οποία περιλαμβάνουν μόνο εθνικά ζητήματα.Τα ποσοστά συμμετοχής έτσι μειώνονται και οι ευρωσκεπτικιστές από τα άκρα του πολιτικού συστήματος ομιλούν θορυβωδώς ότι η Ευρώπη δεν αποτελεί ενδιαφέρον των Πολιτών.
Η μεγαλύτερη ευθύνη για όλη αυτή την κατάσταση βαρύνει το κόμμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών, ακόμα και αν υπήρξαν σοβαρές φωνές από την 2η μεγαλύτερη ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο [ οι Γάλλοι, οι Ιταλοί , οι Νέοι Σοσιαλιστές ] που απαίτησαν έναν υποψήφιο , όμως οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές ηγέτες το αρνήθηκαν.


Εντούτοις, η καμπάνια των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών παράγει ορισμένα σημαντικά αποτελέσματα.Στην συνάντηση του στο Bilbao της Ισπανίας, το Δημοκρατικό Κόμμα, υπο την ηγεσία του François Bayrou και του Romano Prodi, πρότεινε την υποστήριξη του Guy Verhofstadt, πρώην Βέλγου πρωθυπουργού, σαν υποψήφιο για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , μέσα από έναν συνασπισμό που θα ενώσει τους φιλελεύθερους, τους πράσινους και ίσως και τους σοσιαλιστές.
Κατά την διάρκεια μιας press conference στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ο κ.Verhofstadt κατηγόρησε τον κ. Barroso για την ανικανότητα του να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την οικονομική κρίση , τονίζοντας ότι « ο υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής θα πρέπει να παρουσιάσει το πολιτικό του πρόγραμμα προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρίν από την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης » και μόνο πάνω σε αυτή τη βάση θα αποφασίσει για την τελική του στάση.
Επιπλέον, είναι χρήσιμο να γνωρίζουμε ότι ο Sandro Gozi (Ιταλικό Δημοκρατικό Κόμμα), και Πρόεδρος της Διακομματικής Ομάδας των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών στο Ιταλικό Κοινοβούλιο , εξήγησε ότι η σύλληψη της πρότασης του Guy Verhofstadt ήταν να υποχρεώσει τους Σοσιαλιστές να διευκρινίσουν γιατί δεν προτείνουν μια υποψηφιότητα (υπάρχει κάποια μυστική συμφωνία με κάποιες εθνικές κυβερνήσεις ;) και τελικά να δημιουργήσουν μια συμμαχία, έναν συνασπισμό, από κοινού με τις πολιτικές ομάδες των Ευρωπαίων Πράσινων και των Φιλελεύθερων μέσα στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με εντολή να σταματήσουν τον Barroso.
Φυσικά, σήμερα δεν είναι δυνατόν να γνωρίζουμε την κατάληξη που θα έχει όλη αυτή η διαδικασία.Μπορούμε όμως να πούμε ότι η λογική της πρότασης του Guy Verhofstadt είναι να προκαλέσει την μετατόπιση του πολιτικού εκκρεμούς από το Συμβούλιο, το οποίο μέχρι τώρα είχε το μονοπώλιο της επιλογής και του διορισμού του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής , σε μια πλειοψηφία εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.Είναι μια τολμηρή και δύσκολη πρωτοβουλία, είναι ένα βήμα μπροστά για την μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια υπερεθνική δημοκρατία, μέχρι να αναπτυχθεί εντός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ένας πραγματικός διάλογος.Γιατί οι Ευρωπαίοι πολίτες θεωρούν την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν ένα γραφειοκρατικό μόρφωμα και όχι μια πολιτική κοινότητα.Γιατί χωρίς ένα μόνιμο Ευρωπαϊκό διάλογο δεν θα υπάρχει η έννοια Ευρωπαίοι Πολίτες.
Μπορούμε να πούμε και κάτι επιπλέον.Ο Guy Verhofstadt είναι υπέρ των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης.Είναι υπέρ ενός ομοσπονδιακού προϋπολογισμού , μιας ομοσπονδιακής εξωτερικής πολιτικής και υπέρ της αποπομπής του δικαιώματος veto.


Ένας δημόσιος διάλογος, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για την επιλογή του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αποτελεί έναν διάλογο για την ομοσπονδιακή προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που πολιτικοποιεί την συζήτηση για την Ευρώπη, τον οποίο στην Ελλάδα « κάποιοι » τον αποφεύγουν , βολευόμενοι στην εύκολη στάση που απλά καταγγέλει την Επιτροπή Barroso.

* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι ιδρυτής και πρώην Πρόεδρος των ΝΕΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης , εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης.Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ, συνεισφορά στην ανάπτυξη δημόσιου διαλόγου για τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου.
Δημοσιεύθηκε την Παρασκευή 5.6.2009

ΑΡΘΡΟ ΄΄ 30 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΕΝΤΑΞΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΤΗΝ ΕΟΚ ΄΄

30 χρόνια από την υπογραφή ένταξη της Ελλάδος στην ΕΟΚ
Του Γιώργου Α. Ζερβάκη *

Υπάρχουν ημερομηνίες που είναι καθοριστικής σημασίας για την πορεία των κρατών μέσα στο παγκόσμιο πολιτικό,οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον.Ημερομηνίες-σταθμοί που φέρνοντας στο προσκήνιο το ιστορικό παρελθόν,αναδεικνύουν κατά τον πιο έντονο τρόπο τις ανάγκες του σήμερα.
Για την Ελλάδα, η 28η Μαίου 1979 αποτελεί μια από τις ημερομηνίες αυτές, φέρνοντας στη μνήμη όλων μας,παραμονές των ευρωπαϊκών εκλογών, των οποίων το νόημα και η μεγάλη σημασία παρακάμπτεται και αλλοιώνεται, την υπενθύμιση όλων εκείνων των διαδικασιών που απαιτήθηκαν και των εμποδίων που χρειάστηκαν να αντιμετωπισθούν, προκειμένου η χώρα μας να αποτελέσει ισότιμο μέλος των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, 5 χρόνια πριν από την Ισπανία και την Πορτογαλία.
Στις 28 Μαίου 1979, στο Ζάππειο Μέγαρο,σε μια τελετή ανάλογη της σημασίας της, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, παρουσία του Προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας Ζισκάρ Ντ’Εσταίν,Πρωθυπουργών,Υπουργών Εξωτερικών και ανώτερων Κοινοτικών αξιωματούχων,υπογράφει την Συνθήκη Προσχώρησης της Ελλάδος στην ΕΟΚ.
Η ημέρα εκείνη ήταν το επιστέγασμα των προσπαθειών του οράματος του Έλληνα πρωθυπουργού,που ξεκίνησαν με τις πρώτες αρχικές διαπραγματεύσεις του 1959,πέρασαν στην απόκτηση του καθεστώτος του συνδεδεμένου μέλους το 1961,πάγωσαν κατά την διάρκεια της επταετούς δικτατορίας και επανατοποθετήθηκαν με την επάνοδο της Δημοκρατίας,όταν στις 12.6.1975 η ελληνική κυβέρνηση,βάσει του Άρθρου 237 της Συνθήκης της Ρώμης,το οποίο προέβλεπε ότι ΄΄κάθε ευρωπαϊκό κράτος μπορεί να ζητήσει να γίνει μέλος της Κοινότητας΄΄, ζήτησε την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.
Η γνώμη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον Ιανουάριο του 1976,πρότεινε κατ’αρχήν μια προενταξιακή περίοδο αορίστου χρόνου για να υπάρξει ο αναγκαίος χρόνος στην Ελλάδα πριν την ένταξη να προχωρήσει στις αναγκαίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις και σε 2ο στάδιο ομαδοποίηση των ελληνικών ενταξιακών διαπραγματεύσεων με εκείνες της Ισπανίας και της Πορτογαλίας.
Οι προθέσεις αυτές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ξεπεράσθηκαν και έτσι οι διαπραγματεύσεις ένταξης της χώρας άρχισαν τον Δεκέμβριο του 1976.
Για τέσσερις βασικούς λόγους η Ελλάδα επεδίωξε την ένταξη της στην ΕΟΚ:
Θεώρησε την Κοινότητα ως το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα επετύγχανε την σταθεροποίηση του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Επεδίωκε την ενίσχυση της ανεξαρτησίας και της θέσης της στο περιφερειακό και διεθνές σύστημα,ιδιαίτερα σε σχέση με την μείζων απειλή της Τουρκίας,επιδιώκοντας την χαλάρωση της έντονης εξάρτησης που είχε αναπτυχθεί από τις ΗΠΑ.
Θεώρησε την Κοινότητα ως ισχυρό παράγοντα που θα συνέβαλε στην ανάπτυξη και εκσυγχρονισμό των δομών της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Επιθυμούσε ως ευρωπαϊκή χώρα να είναι παρούσα και να επηρεάσει τις διεργασίες για την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Οι ελληνικές διαπραγματεύσεις για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα δεν ήταν και τόσο εύκολες,καθώς η Ελλάδα διαπραγματευόταν με ΄΄9΄΄ κυβερνήσεις με διαφορετικές θέσεις και απόψεις και όχι με ένα θεσμό.Οι διαπραγματεύσεις αυτές συνέπεσαν με μια περίοδο κατά την οποία η Ευρωπαϊκή Κοινότητα αντιμετώπιζε οικονομική στασιμότητα,ανεργία,πληθωρισμό,βιομηχανική κρίση.
Το όραμα της ένταξης όμως της χώρας σε μια ισχυρή οικογένεια κρατών που θα της έδινε το πλεονέκτημα να ισχυροποίησει τους δημοκρατικούς θεσμούς της,να τύχει των πλεονεκτημάτων μιας μεγάλης Ενιαίας Αγοράς,να συμμετέχει στο πλέγμα των κοινοτικών μηχανισμών λήψης αποφάσεων,η καθολική προσήλωση στο μεγάλο αυτό στόχο των ανθρώπων που εργάστηκαν στο πλαίσιο της Κεντρικής Επιτροπής Διαπραγματεύσεων και κυρίως το διεθνές κύρος του πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή,οδήγησαν την ελληνική προσπάθεια σε γρήγορη και ικανοποιητική κατάληξη.
Ο μεγάλος αυτός στόχος,περνώντας από διάφορες φάσεις έως ότου καταλήξει σε μια κοινά αποδεκτή θέση του συνόλου σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων για την χρησιμότητα της ένταξης,οι προσπάθειες του παρελθόντος και του παρόντος για ενίσχυση της θέσης της χώρας στο κοινοτικό σύστημα,προσδιορίζουν την πορεία της χώρας λίγες ημέρες πριν από την διεξαγωγή των ευρωπαϊκών εκλογών.
Διαδικασία,που σε ένα ανανεωμένο πολιτικό σύστημα δεν θα μετατρεπόταν ξανά,με ευθύνη και του Πολίτη σε μια ανούσια αντιπαράθεση που δεν αναδεικνύει τα σημαντικά ευρωπαϊκά θέματα που διακυβεύονται αυτή την στιγμή.


* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι ιδρυτής και πρώην Πρόεδρος των ΝΕΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης , εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης.Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ, συνεισφορά στην ανάπτυξη δημόσιου διαλόγου για τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου.
Δημοσιεύθηκε την Τρίτη, 02.6.2009

ΑΡΘΡΟ ΄΄ ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗΣ, ΑΠΩΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ & ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ΄΄

Μιχάλης Παπαγιαννάκης,
Απώλεια για την Ευρώπη & την Ελλάδα.
τ. ΓΙΩΡΓΟΥ ΖΕΡΒΑΚΗ *

Τον Απρίλιο του 1996, στο Ηράκλειο, στην ημερίδα που οργανώσαμε οι Νέοι Ευρωπαίοι Φεντεραλιστές Κρήτης, για να συζητήσουμε , για να πληροφορηθεί ο Πολίτης για την Διακυβερνητική Διάσκεψη του 1996, είχα την τύχη να γνωρίσω τον τότε ευρωβουλευτή του ΣΥΝ, της ανανεωτικής ευρωπαϊκής αριστεράς Μιχάλη Παπαγιαννάκη.
Από τότε, είχαμε την ευκαιρία, να ανταλλάσουμε απόψεις, προβληματισμούς, για το που πάει η Ευρώπη, όπως τον Μάϊο του 1997, σε μια περίοδο που η Ευρωπαϊκή Ένωση βρισκόταν στο δρόμο για μια νέα Συνθήκη.Και ο Μιχάλης , γιατί έτσι ήθελε να τον λέμε, από κοινού με δυο μεγάλες προσωπικότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τους Αντιπροέδρους του Γιώργο Αναστασόπουλο και Παρασκευά Αυγερινό, από τις δυο μεγάλες πολιτικές ομάδες, τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Σοσιαλιστές, μας βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε για την μεγάλη αναγκαιότητα των θεσμικών μεταρρυθμίσεων που απαιτούνται για να γίνει η Ευρώπη, πιο διαφανής, πιο δημοκρατική, πιο συνεκτική.

Και φέτος, παραμονές των εκλογών για την ανάδειξη της νέας Ευρωπαϊκής Βουλής, για την οποία ο Μιχάλης, έδωσε τόσους αγώνες, στο Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες, το ανήσυχο και δημιουργικό πνεύμα του, η ήρεμη και συνάμα εκρηκτική δύναμη του, που μας καθήλωνε, που μας συνάρπαζε , που μας ενέπνεε , μας άφησε.Και η απώλεια του ανθρώπου , του πολιτικού, που πέρα και πάνω από την πολιτική του τοποθέτηση, ήταν ένας από τους συνεπέστερους ευρωπαϊστές - με ένα πολιτικό σύστημα που διαπιστώνουμε και φέτος ότι προσπαθεί να επιβάλλει στην μεγάλη γιορτή για την Ευρώπη και τους Πολίτες της, δόσεις στενής εθνικής αντιπαράθεσης - αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό.

Εμείς που είχαμε την δυνατότητα να παρακολουθούμε τον μεστό ευρωπαϊκό του λόγο , να λαμβάνουμε τα μηνύματα του, να εμπλουτίζουμε με αυτά το ευρωπαϊκό ενοποιητικό σχέδιο , δεν είχαμε την εντύπωση ότι βρισκόμασταν ενώπιον ενός πολιτικού, αλλά μάλλον ενώπιον ενός πραγματικού, αυθεντικού Ευρωπαίου.Η αναγνώριση προς το κοινό Ευρωπαϊκό συμφέρον ήταν αυτό που χαρακτήριζε πάντα τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη , δίνοντας του άλλα χαρακτηριστικά, τα οποία έκαναν διακριτό τον χώρο της ανανεωτικής ευρωπαϊκής αριστεράς στην χώρα μας, έναν πολιτικό χώρο η απήχηση του οποίου για την Ευρωπαϊκή Ιδέα, ξέφευγε από τα περιορισμένης εμβέλειας εκλογικά ποσοστά, καθιστώντας τον χώρο αυτόν, μια σταθερή νησίδα ευρωπαϊκού δημοκρατικού προσανατολισμού, έναν χώρο που χειροκρότησε την πράξη πολιτικού και κοινωνικού οραματισμού του Κωνσταντίνου Καραμανλή να επιτύχει την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ.
Ο διανοούμενος , ο πολιτικός , ο Πολίτης της Ευρώπης Μιχάλης Παπαγιαννάκης , ήταν μέρος της πρόσφατης ιστορίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, του << Δημοκρατικού Βήματος >> της Ευρώπης.Υπηρέτησε τον μοναδικό ευρωπαϊκό θεσμό που έχει την δημοκρατική νομιμοποίηση των Πολιτών με πάθος, αποτελώντας μια από τις συνεπείς και καθαρές φωνές για την Πολιτική Ένωση της Ευρώπης, όντας ο ίδιος φεντεραλιστής.Πιστός σύμμαχος του Ευρωπαϊκού Φεντεραλιστικού Κινήματος, σε ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που με πολιτικές όπως το Σχέδιο Συνθήκης Spinelli για την Ευρωπαϊκή Ένωση, θέλησε να βάλει την δική του σφραγίδα στις ευρωπαϊκές εξελίξεις, να προωθήσει ένα Ευρωπαϊκό Συνταγματικό Χάρτη.
Οπαδός της ελευθερίας ,της δημοκρατίας, της οικολογίας, συνεπής Ευρωπαϊστής , ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης θα μείνει στην μνήμη μας για την συνέπεια του , σαν στυλοβάτης του Ευρωπαϊκού Οράματος.Αξίζει αυτή την τιμή η προσωπική του ιστορία , το έργο του , οι λόγοι του. Εμείς , στο Ευρωπαϊκό Φεντεραλιστικό Κίνημα , θα θυμόμαστε τον οραματιστή της Ευρώπης, που υπενθύμιζε σε όλους μας την σημασία του μεγάλου ενοποιητικού εγχειρήματος.
Ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης , θα παραμείνει μια μνημειώδης προσωπικότητα για την Ελλάδα, για την Ευρώπη , για τις μετάδοση στις νεότερες γενιές των αξιών της ειρήνης, για τον σταθερό ανθρωπισμό του , για τους αγώνες του για τον πλουραλισμό και τις κοινωνικές ελευθερίες.
Η δράση της ζωής του για την δημοκρατία και για μια Ενωμένη Ευρώπη αποτελούν για όλους μας στο Ευρωπαϊκό Φεντεραλιστικό Κίνημα , στην Ευρωπαϊκή Κίνηση , της οποίας αποτέλεσε Πρόεδρο του Ελληνικού Τμήματος , φωτεινό οδηγό για να μείνουμε πιστοί στα ιδεώδη αυτά , σε μια κρίσιμη συγκυρία για την Ευρώπη , μια Ευρώπη που δέχεται τις ΄΄ συνασπισμένες ΄΄ επιθέσεις των αρνητών της , από τα πολιτικά άκρα τόσο της εθνικιστικής δεξιάς όσο και της φοβικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Και αυτό θα αποτελεί την καλύτερη συνεισφορά μας στην διατήρηση της μνήμης του.

* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι ιδρυτής και π. Πρόεδρος των Νέων Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης, εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης .
Το άρθρο αυτό αποτελεί ένα ελάχιστο δείγμα τιμής στην μνήμη του Μιχάλη Παπαγιαννάκη.

ΑΡΘΡΟ ΄΄ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΙΣΑΒΟΝΑΣ,ΙΡΛΑΝΔΙΚΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ & ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ΄΄

Συνθήκη της Λισαβόνας ,Ιρλανδικό δημοψήφισμα
& Ευρωπαϊκές Εκλογές

Του Γιώργου Ζερβάκη *

΄΄ ΄Ενα δημοψήφισμα είναι εξίσου έγκυρο με μια κοινοβουλευτική απόφαση , καμιά δημοκρατία δεν μπορεί να διαφωνήσει ΄΄ δήλωνε ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Μπαρόζο , ενω και άλλοι ευρωπαίοι πολιτικοί προειδοποιούν ότι αποφεύγοντας τα δημοψηφίσματα και καθιστώντας τη Συνθήκη ένα περίπλοκο έγγραφο που τροποποιεί προηγούμενες συνθήκες , ΄΄ η Ε.Ε. θα ενισχύσει την πεποίθηση των Πολιτών ότι το ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι ένας μηχανισμός που κινείται πίσω απο την πλάτη τους απο διπλωμάτες και νομοθέτες ΄΄ κατά την δήλωση του πρώην Προέδρου της Γαλλίας κ. Ντ’ Εστέν.

Απο τα κράτη-μέλη , 24 μέχρι στιγμής έχουν εγκρίνει τη Συνθήκη , μετά και την έγκριση από την Τσεχική Γερουσία , ενώ μόνο η Ιρλανδία απομένει να δώσει, την σύμφωνη γνώμη της, μέσα από ένα νέο, θετικό αυτή την φορά δημοψήφισμα όπως δείχνουν οι έρευνες κοινής γνώμης.

Πρίν από το ιρλανδικό δημοψήφισμα του Ιουνίου του 2008, πολλοί ήσαν εκείνοι που εξέφραζαν την ανησυχία τους όπως και το 2005 , όταν Γάλλοι και Ολλανδοί καταψήφισαν το Ευρωσύνταγμα , ότι μια δημοψηφισματική αποτυχία θα επιφέρει μοιραίο πλήγμα και στη νέα Συνθήκη.Όσοι εκφράστηκαν πρίν αλλά και μετά το ιρλανδικό «ΟΧΙ» υπέρ του δημοψηφίσματος , πέραν των λίγων συνειδητοποιημένων , ήταν εκείνοι οι ΄΄ συνασπισμένοι ΄΄ αρνητές του ευρωπαϊκού οράματος που διαχέονται απο την κινηματική αριστερά των άκρων μέχρι την φασίζουσα εθνικιστική δεξιά , που λαϊκίζουν επικίνδυνα για μια δημοκρατική διαδικασία που όμως καταδεικνύει την άγνοια των Ευρωπαίων για την Συνθήκη.Το 61% των πολιτών εμφανίζει πλήρη άγνοια , το 34% σχετικά ενήμερο , ενω μόνο το 1% εμφανίζεται να γνωρίζει πολύ καλά το κείμενο της Συνθήκης και έτσι όσοι αρέσκονται να ΄΄ψαρεύουν΄΄ στα θολά νερά του ευρωσκεπτικισμού που καλλεργούν έντεχνα , δεν διστάζουν να οικειοποιούνται ποσοστά που το μόνο που δηλώνουν είναι παντελή έλλειψη πληροφόρησης πάνω σε βασικά, καίρια σημεία του ενωσιακού οικοδομήματος.

Με την απόρριψη της Συνθήκης στην Ιρλανδία, η Ε.Ε. αντιμετώπισε ξανά ισχυρές αναταράξεις, χωρίς περιθώρια να αντιμετωπίσει νέες κρίσεις, όπως το 2001 όταν οι ψηφοφόροι απέρριψαν τη Συνθήκη της Νίκαιας.Η σημερινή δομή της Ε.Ε. δεν προοιωνίζεται θετική αντιμετώπιση των όποιων αρνητικών παρενεργειών παρόμοιων με εκείνες που είχαν οι ΄΄12΄΄ το 1992 όταν οι Δανοί απέρριψαν στην συνθήκη του Maastricht και οι ΄΄15΄΄ το 2001 , όταν οι Ιρλανδοί έλεγαν ΄΄ΟΧΙ΄΄ στην Νίκαια.


Και στις δυο περιπτώσεις έγιναν επαναληπτικά δημοψηφίσματα , στη Δανία το 1993 και στην Ιρλανδία το 2003 , με την θέση ενός ικανού αριθμού χωρών-μελών σε περίπτωση ενός νέου ΄΄ΟΧΙ΄΄ να παίρνει την απόφαση παράκαμψης τους.

Απο της εντάξεως της , το 1973 , στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες , η Ιρλανδία αποκόμισε σημαντικά οφέλη απο το όλο το πλέγμα πλεονεκτημάτων που της προσέφερε η συμμετοχή της , 36 χρόνια όμως μετά , ένα πέπλο δυσπιστίας αποτελούμενο απο αγρότες , συνδικαλιστές και λοιπούς σκεπτικιστές απευθύνεται σε όσους εκ των Πολιτών εκφράζουν ανησυχία για την μείωση των αγροτικών επιδοτήσεων , την εναρμόνιση του φορολογικού συντελεστή του 12,5%.Παρά το ότι οι Ιρλανδοί αγρότες την περίοδο 1992-2006 έλαβαν ενισχύσεις της τάξεως των 25 δις ευρώ , ισχυρά τμήματα οργανωμένων αντιευρωπαϊστών μεταξύ τους , ζητούν απο την Ε.Ε. να μην συναινέσει στην μείωση των δασμών στα πλαίσια του Π.Ο.Ε. , συνδικαλιστές υποστηρίζουν ότι με τη νέα Συνθήκη αποδυναμώνονται τα εργασιακά δικαιώματα , το Σιν Φέϊν ,το πολιτικό σκέλος του Ι.Ρ.Α. , υποστηρίζει ότι γίνεται εκχώρηση εξουσιών στις Βρυξέλλες.

Ο ετερόκλητος ΣΥΝασπισμός που απροσχημάτιστα έβαλες εναντίον της Συνθήκης της Λισαβόνας, είχε σαν σκοπό να επιφέρει ανεπανόρθωτα πλήγματα στην μεταρρυθμιστική Συνθήκη, θα βάλει φραγμούς σε κάθε προσπάθεια κοινού βηματισμού για ενίσχυση της ευρωπαϊκής συνοχής.

Ανεξάρτητα απο το τι προσδοκούσαν, το τι προσδοκούν σήμερα οι φοβικοί αρνητές της ευρωπαϊκής ιδέας, η απάντηση μας στις 7 Ιουνίου οφείλει να είναι τόσο δυνατή και ισχυρή , να οδηγήσει σε βήματα θεσμικής εμβάθυνσης για το ευρωπαϊκό μέλλον , με πρώτο και κυρίαρχο τον ρόλο της Κοινωνίας των Πολιτών, για να επαναφέρουμε τον κοινοτισμό, για να οικοδομήσουμε την Ευρώπη των οραματιστών πατέρων της, την Ευρώπη των προσδοκιών μας.


* Ο κ. Γιώργος Ζερβάκης είναι ιδρυτής και πρώην Πρόεδρος των ΝΕΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης , εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ Κρήτης.Το άρθρο έχει γραφεί αποκλειστικά για την εφημερίδα ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ, συνεισφορά στην ανάπτυξη δημόσιου διαλόγου για τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου.
Δημοσιεύθηκε την Κυριακή, 24.5.2009